Vrijheid

De vertraging van de tijd op de Toverberg heeft mij nog niet in zijn greep - integendeel: ik vertelde afgelopen vrijdag in mijn weblog dat ik al twee weken lesgaf, maar het zijn er al drie! Dit weekend komen de ouders van de eczeem kinderen op bezoek omdat ze halverwege de kuur zijn.

De vorige week vertelde ik over mijn nieuwe appartementje. Inderdaad heb ik elke dag na schooltijd een uur in de zon zitten lezen. Zoals verwacht is het veel fijner, en dat maakt ook dat ik me beter voel. Ik geniet van mijn balkonnetje, mijn rode leren stoel, van mijn twee meegenomen kussens, van een normaal bed - al is het voor mij te smal en word ik vaak wakker met tintelende armen. Ook is het fijner in Davos Dorp te zitten. Ik kan nu te voet winkelen en mijn wandelingen maken op nieuwe paden.

Vroeger was deze hoogst gelegen stad van Europa slechts een dal waarin het smeltwater verzameld werd in de Davosersee. Eind negentiende eeuw kwam er een trein en toen werd alles anders. Er kwamen sanatoria en hotels voor winter- en zomersport. 
Geen wonder dat het dertien kilometer lange dal (Davos Wolfgang, Davos Dorf, Davos Platz, Davos Frauenkirch) vooral bestaat uit hotels, cafés, wintersportzaken, skiverhuur, supermarkten, souvenirwinkels.

Op mijn dagelijkse wandelingen zoek ik naar het oude Davos. 
Wat je het eerste ziet als je in het dal bent en weg van de winkelstraat is: flats. De meeste zijn drie of vier verdiepingen hoog en lelijk, geschilderd in geel, oranje, roze.Toen de sneeuw op straat gesmolten was, zag ik dat de straten ook lelijk zijn: overal zwart asfalt, nergens kobbelsteentjes of stoeptegels. Geen loofbomen, ook geen dennenbomen, en als ze er nog staan - worden ze omgezaagd en met een helicopter afgevoerd. Overal zie ik stompen. Er zijn veel SUV's in de smalle straten en veel mensen in ski uitrusting met van alles op hun nek. Ik ben een eerzame, eenzame Wanderer.

Het is leuk om steeds weer andere hotels te bezoeken. Ik profiteer van de schitterend gelegen terrassen met adembenemend uitzicht op de bergen. Ik ben blij met mijn varifocus zonnebril. Zo kan ik lezen in een heerlijk zonnetje, dat zacht en warm is op de huid; heel wat aangenamer dan in de zomer.

Ik heb  ontdekt dat er wel degelijk een oud Davos bestaat. Je moet het laaggebergte in en weg van de langlauf pistes lopen. Het is een bijzondere beleving. Opeens duiken uit de hoge sneeuw oude houten huizen op, boerderijen, schuren, stallen. Ze lijken kleiner dan ze zijn omdat - als je je blik omhoog richt - je overal hoge hotels ziet. Rondom de oude huizen heeft men gelukkig de dennenbomen laten staan. Halverwege de berg zag ik gisteren ook mooie nieuwe huizen, in boerenstijl gebouwd, maar uiteraard met grotere ramen en meer glas. 

Jullie vragen me: hoe is het met langlaufen en skiën? Nog geen behoefte gehad, het is fijner gewoon de deur uit te stappen en in alle stilte mijn eigen pad te kiezen. And (s)he, (s)he took the one (road) less travelled by....