Intermezzo2

En hoe gaat het mij in het leven van alle dag, weg van het martelende gefilosofeer van de Toverberg?

Ik begin te wennen aan mijn leventje van elke dag vroeg opstaan, ontbijt in bed met NL muesli, Davoser yoghurt en veel fruit, als zoetmaker smelt ik mijn meegebrachte appelstroop in de magnetron. Mijn nieuwe thermosfles werkt beter dan mijn dubbelwandige theepot; zoals altijd drink ik héél zwarte thee met (Davoser) melk. Op mijn wandelingen, zeker nu de sneeuw begint te smelten, heb ik de grijsbruine, slanke, zeer gezond ogende koeien gezien in de boerderijen rondom de stad. Er worden nog ouderwetse melkbussen gebruikt om de melk te transporteren.

Dan is er school, ik kom aan rond kwart voor acht, ga als een brave secretaresse koffie halen voor Jan en mij, en we drinken koffie en bespreken de ontwikkelingen van de leerlingen. Jan is er al vroeg en vertelt over de mails van docenten uit Nederland, telefoongesprekken die hij heeft gevoerd met mentoren, ouders en oud-leerlingen: terug in het Nederland gaat het lang niet altijd goed. Veel van de problematiek van de kinderen is psychosomatisch.

Jan gaat naar tweewekelijkse vergaderingen met het behandelteam - bij mij is het helaas bij één keer gebleven. Het gaat goed met de leerlingen. In het begin bleven ze vaak in bed met migraine of heimwee-achtige klachten (buikpijn, slecht geslapen, misselijk), de laatste weken is iedereen gezonder.
Niet alleen de astmakinderen voelen zich beter, maar vooral ook de eczeemkinderen. Zij hebben minder jeuk, dus krabben minder en slapen beter. 

Er zijn astmaleerlingen die niet zulke gunstige uitslagen krijgen, bijvoorbeeld dat hun bijnieren niet meer werken ( door het gebruik van prednison) of dat de longfunctie te laag blijft. Het advies om in de bergen te gaan wonen is voor de kinderen en hun ouders niet echt realistisch, zelfs als ze in Nederland in een rolstoel zitten, terwijl ze hier gewoon kunnen lopen. In Nederland zijn heel veel ongunstige allergene omstandigheden; niet alleen huisstofmijt, rokers en huisdieren, maar ook pollen en fijnstof.

Mijn lessen lopen op rolletjes. Ik wissel hard werken af met het electronisch schoolbord waarop we instructieve, educatieve filmpjes kijken. Over plastic soep, games ontwikkelen, angst van Marokkaanse kinderen voor Wilders, kindermishandeling. Via uitzending gemist is vrijwil alles beschikbaar. Helaas geen BBC. Gisteren hebben we bij wijze van uitzondering een hele film gekeken: Mees Kees.

Sommige leerlingen waren vandaag erg verdrietig omdat er één van hen vertrok. Ik hoop dat mijn collega's dit niet lezen, want zij gebruiken het electronisch schoolbord niet. Ze vinden dat er geen tijd voor is. Ik denk daar anders over, leren is niet alleen een kwestie van tijd, maar vooral een kwestie van (intrinsieke) motivatie en concentratie. Als er iemand tegen me zegt dat hij of zij lekker gewerkt heeft, dan ben ik blij. Of als ik interesse heb gekweekt voor het effectiever leren van woordjes

De late middagen zijn een feestje als de zon schijnt. Ik zit dan voor de openslaande deuren met een grote kan thee en lees de Toverberg. Als de zon weg is ga ik wandelen. Gisteren ben ik met de auto een diep dal ingereden. De sneeuw lag er nog metershoog. Ik at in een tot restaurant omgebouwde boerderij Pilzensuppe mit Himbeeren.

En de avonden? Ik kijk op uitzending gemist naar filosofische Youtube filmpjes, of gewoon iets ontspannends. Ik luister op mijn Ipod, die in een Boose soundbox zit, naar Radio 1 en 4. En ik lees de NRC of Volkskrant op mijn Ipad. Of ik ga skypen. En dan zijn er mijn verhalen die mijn verblijf hier extra de moeite te maken. Zo leef ik beter in het nu, en houd ik hopelijk mijn ervaringen langer vast. Die functie heeft de Toverberg in ieder geval. 

Tot slot nog even over Davos als verblijfplaats. Het wonen in een hooggebergte voelt hoe dan ook anders dan in het laagland. Als het goed is heb ik nu meer rode bloedlichaampjes. Ook voel ik me gezonder dan in Tsjaad door het vele wandelen. De Tsjaad ervaring zal ik nooit vergeten! Ik zal deze altijd met me meedragen, niet alleen vanwege de wilde dieren, maar vooral vanwege de fantastische mensen die ik daar heb ontmoet.