Aankomst

"Twee dagreizen verwijderen de mens van zijn wereld van alledag. (...) De ruimte die zich wentelend en stromend tussen hem en zijn bakermat dringt, bezit krachten die men normaal gesproken allleen de tijd meent te kunnen toedichten: uur na uur zorgt de ruimte voor innerlijke veranderingen die heel veel lijken op de veranderingen die door de tijd worden teweeggebracht maar deze op een bepaalde manier overtreffen."

Ja, dat is wat twee dagen reizen ook met mij doet. De subjectieve tijd gaat in deze nieuwe ruimte voor- en achteruit, of staat stil.

En de ziel? Die is onrustig, in verwarring over alle mensen in sportkleding die de straten, de café's en de bussen bevolken. 

Mijn tocht naar Davos was niet zo adembenemend als die van Hans Castorp. Er zijn denk ik veel tunnels bijgekomen sinds het begin van de vorige eeuw. Lange tijd zie je vanuit Zuid-Duitsland wel een prachtig, besneeuwd hooggebergte voor je, en dan begint onverwacht een korte, stijle klim. De wegen zijn schoon, langs de wanden ligt metershoge sneeuw.

Ik kom het stadje binnen aan de zuidkant, en zie meteen het bord van het Nederlands Astma Centrum. Ik rijd naar binnen op dikke, glibberige sneeuw. Blij met mijn winterbanden!

Hans Castorp komt aan met de trein, hij wordt opgewacht door zijn tuberculeuze neef Joachim. Deze ziet er gebruind uit, maar heeft ook een sputum fles bij zich. Het belooft een vrolijk boek te worden. De mannen hebben veel plezier samen. Ze praten doodgemoedereerd over lijken die op een bobslee de helling afkomen en over een assistent die aan zielsontleding doet.

Ik kan de ingang niet vinden, en vraag de weg. Het Duits van de sneeuwschuivers klinkt zangerig. Ga daar maar naar binnen en dan een witte deur door. Rechtdoor lopen. Binnen zijn alleen maar witte deuren. Rechtdoor is een blinde muur. Na lang dwalen vind ik een receptie. 

De sleutel van het appartementje blijkt kwijt te zijn en daarom heeft mijn baas voor de eerste dagen een hotelkamer voor me geboekt in het hotel aan de overkant. Luxe, grote kamer. Blij met een aardige, Engelssprekende man aan de receptie.

Davos, here I am!
Ps
Morgen moet ik van kamer wisselen, ik heb gevraagd of nummer 34 vrij is.