Eenzame (correctie: Eerzame!) versombering

In hoofdstuk drie komt het leven in het sanatorium door de ogen van Hans tot leven. Eigenaardige en eigenzinnige figuren observeert hij gedetailleerd, zoals ook de planten, de kleuren, de geluiden in zijn omgeving. Een rollebollend echtpaar in de aangrenzende kamer brengt hem aardig van de wijs. Mystieke schroom en vroomheid brengen een eenzame versombering teweeg.

Maar dan is het eerste (!) ontbijt en we maken Hans weer mee zoals we hem de eerste dag meemaakten: nieuwsgierig, grappig, alert en vrolijk. Dat ontbijt was ongeveer hetzelfde als mijn ontbijt in hotel Kulm. Gezond en copieus.

Inmiddels heb ik de suite van hotel Kulm verlaten en mijn intrek genomen in een appartementje in het personeelshuis. Dit is heel goed voor de nederigheid: een sober, donker en bruin studentenflatje. Gelukkig heb ik twee grote potten met narcissen meegenomen. Ze vrolijken me op, want tot nu toe is Thomas Mann er niet in geslaagd een vrolijk boek van de Toverberg te maken. 

Het blijft bijzonder om in de ochtend uit mijn flatje te stappen in de metershoge sneeuw. Alles is zo helder en wit. Vanochtend was het om half zeven al helemaal licht.

Ik maak er een gewoonte van na mijn werk een stuk te lopen.  Ik beland in een blauweknoop hotel. Veel bioproducten in de hal, geen alcohol op de kaart. Een gebed voordat er gegeten wordt. Ik moest denken aan het klooster waar Luc en ik logeerden op onze Chemin de Stevenson.

Ik lees het hoofdstuk Plagerijen met uitzicht op zonnige, besneeuwde toppen. Interessant hoe bij de beleving van de leeservaring de leeslocatie een rol speelt.

Het was fantastisch om daar te zitten, in de grote stille ruimte, met één andere meneer die hier een week is ingetrokken terwijl zijn zoon met familie in zijn eigen huis zit. We kletsen zowaar in het Duits!

Ik begin Hans te waarderen. Zijn observatievermogen is fabelhaft en zijn reactie op wat hij ziet en meemaakt is energiek en adrem. Hij leeft zich snel in in de personages en reageert spontaan. 

In het NAD ( Nederlands Astmacentrum Davos) zijn vandaag vier nieuwe kinderen aangekomen. Ze worden de eczeem kinderen genoemd. In Nederland is een promovenda bezig met een onderzoek om te bewijzen dat kinderen veel baat hebben bij ijle lucht en een allergeenvrije omgeving. Veertig kinderen worden behandeld in Nederland en veertig in Davos.

De kinderen blijven zes weken. Ik heb vandaag ook met hun ouders kennisgemaakt. Het is erg goed dat de ouders een paar nachten blijven en dat ze alle gesprekken meemaken die gevoerd worden met de verschillende behandelaars. Wat me nog elke dag verbaast is dat alles hier zo luxe is: een grote woonkamer, een ouderkamer een grote keuken, een speelruimte. En daarnaast permanente, 24-uurs begeleiding op emotioneel en lichamelijk gebied. Als je erover nadenkt kan het ook niet anders, maar ik vind de verschillen met Tsjaad zo enorm groot dat ik er niet goed aan kan wennen.

Wat die eerzame (ik schreef in een eerdere versie: eenzame!) versombering betreft: daar lijd ik ook af en toe onder. Het valt niet mee om helemaal alleen hier te verblijven. Maar gelukkig zijn de ongelukkige momenten van korte duur en heb ik genoeg literatuur, kranten, muziek, podcasts en - niet te vergeten - bergen om mezelf te vermaken.

Gisteren met Jan geëvalueerd over mijn eerste week hier. Hij vindt me zeer eigenwijs, en dat terwijl ik zo mijn best doe om me aan te passen aan zijn regels en zijn systeem! Het is waar trouwens- ik heb een eigen wijs. En ik ben er trots op.