34
Door: Margot
Blijf op de hoogte en volg Margot
02 Maart 2014 | Zwitserland, Davos
Hans Castorp krijgt als bezoekend gast in het Internationaal Sanatorium Berghof kamer 34 toegewezen, en ik kamer 2 in hotel Kulm. Ik heb nog nooit zo'n grote en mooie hotelkamer gehad. Ik kijk uit op een piste; heb een groot, houten balkon. Hier wil ik wel blijven. Als de beoogde twee maanden maar geen zeven jaar worden!
Neef Joachim vertelt smeuïg over de Amerikaanse patiënte die eergisteren in Hans' bed is gestorven en over "een hoesten zonder enige lust of liefde, dat niet gepaard ging met gepaste stoten maar klonk alsof iemand angstaanjagend krachteloos in de brij van organische ontbinding roerde".
Mann wilde vooral een vrolijk, kort verhaal schrijven, met tussendoor bespiegelingen over de tijd. Door de oorlog wordt het verhaal langer en triester. De Toverberg wordt uiteindelijk het langste korte verhaal in de geschiedenis van de literatuur.
Ik lees in Florian Illies' 1913, met als ondertitel: Het laatste gouden jaar van de twinigste eeuw: "Dit voorjaar vertelde Thomas Mann zijn kinderen voor het eerst over het nieuwe boek dat hij wil gaan schrijven - De Toverberg moet het heten, en het moet vrolijk worden. Daarop verzint Erika voor haar vader Zauberer, 'Tovenaar'. Dat blijft zo, zijn leven lang. Brieven aan zijn kinderen ondertekende hij alleen nog zo en soms, heel vertrouwelijk, alleen met Z."
En hoe is het verder 'hierboven'?
Ik werd vanochtend wakker in de wolken. Wat lichte sneeuw, verder niets te zien. Toen de mist was opgetrokken stapte ik aan de overkant van de weg een pad in en plots waande ik me in een droomwereld. Een stil, besneeuwd bos. Zuivere, frisse lucht stroomde mijn longen binnen. Een prachtig, gebaand pad dat naar beneden leidde. Opeens was het goed dat ik hier was.
De wandeling naar Davos Dorf duurde uren omdat ik met een omweg rond het meer liep. Ik zag prachtige, grijswit gespikkelde vogels (Tännerheren, zou dat kunnen?) en guitige zwartkop- en kuifmeesjes die smeekten om een broodkruimel.
In het stadje zijn de eerste tekenen van de lente te zien in de bloeiende bollen die de cafés hebben neergezet. Verder is het langgerekte dorp niet echt opwindend: overal drap, mensen in skipakken en sneeuwlaarzen, veel sport- en souvenirwinkels. Heb frambozentaart gegeten in een hippe lunchroom. De mensen zijn ongelooflijk aardig en openhartig. En ook heel geduldig met mijn Duits. Grossartig!
Neef Joachim vertelt smeuïg over de Amerikaanse patiënte die eergisteren in Hans' bed is gestorven en over "een hoesten zonder enige lust of liefde, dat niet gepaard ging met gepaste stoten maar klonk alsof iemand angstaanjagend krachteloos in de brij van organische ontbinding roerde".
Mann wilde vooral een vrolijk, kort verhaal schrijven, met tussendoor bespiegelingen over de tijd. Door de oorlog wordt het verhaal langer en triester. De Toverberg wordt uiteindelijk het langste korte verhaal in de geschiedenis van de literatuur.
Ik lees in Florian Illies' 1913, met als ondertitel: Het laatste gouden jaar van de twinigste eeuw: "Dit voorjaar vertelde Thomas Mann zijn kinderen voor het eerst over het nieuwe boek dat hij wil gaan schrijven - De Toverberg moet het heten, en het moet vrolijk worden. Daarop verzint Erika voor haar vader Zauberer, 'Tovenaar'. Dat blijft zo, zijn leven lang. Brieven aan zijn kinderen ondertekende hij alleen nog zo en soms, heel vertrouwelijk, alleen met Z."
En hoe is het verder 'hierboven'?
Ik werd vanochtend wakker in de wolken. Wat lichte sneeuw, verder niets te zien. Toen de mist was opgetrokken stapte ik aan de overkant van de weg een pad in en plots waande ik me in een droomwereld. Een stil, besneeuwd bos. Zuivere, frisse lucht stroomde mijn longen binnen. Een prachtig, gebaand pad dat naar beneden leidde. Opeens was het goed dat ik hier was.
De wandeling naar Davos Dorf duurde uren omdat ik met een omweg rond het meer liep. Ik zag prachtige, grijswit gespikkelde vogels (Tännerheren, zou dat kunnen?) en guitige zwartkop- en kuifmeesjes die smeekten om een broodkruimel.
In het stadje zijn de eerste tekenen van de lente te zien in de bloeiende bollen die de cafés hebben neergezet. Verder is het langgerekte dorp niet echt opwindend: overal drap, mensen in skipakken en sneeuwlaarzen, veel sport- en souvenirwinkels. Heb frambozentaart gegeten in een hippe lunchroom. De mensen zijn ongelooflijk aardig en openhartig. En ook heel geduldig met mijn Duits. Grossartig!
-
03 Maart 2014 - 09:39
Jonas:
Gaaf zo'n mooie kamer!Genieten maar van die zuivere berglucht! -
03 Maart 2014 - 11:37
Annelies:
Klinkt goed Margot! Van het straatarme en warme Zakouma naar het rijke leven in de bergen van Davos. Wat een overgang. Ik geniet van je verhalen. -
03 Maart 2014 - 13:18
Angela:
nu de vastelaovend voor ons in volle gang is, kan ik toch even reageren. Wat knap, om de eerste de beste dag al zo'n lange wandeling te maken.
Ik ben nog niet begonnen aan de Mann. Daarom sla ik het fragment uit het boek waar jij over schrijft even over. Anders is de spanning eraf.
Zaterdag ben ik alleen uit geweest in Venlo. Heerlijk even onderduiken in het carnavalsgedruis.
Gisteren was volle bak. We waren met 20 man. Eerst koffie en vlaai en snoep voor de kids, daarna samen naar de optocht kijken en nog even een biertje drinken in het gemeenschapshuis. Daar konden de kinderen in een afgezet gedeelte alleen rondspringen. Een grote ketel macaroni vulde de buiken na het bier.
Vandaag nog naar de optocht in Tegelen.
Dikke kus en hou je taai-taai. Angela
-
03 Maart 2014 - 19:31
Sanne:
Ha Margot,
aha vandaar, 34, ik ben nu echt door de mand gevallen, het boek van Mann ligt klaar op tafel, maar ja, ik begon er nog niet in he. gaat goed komen.
Nou joh, wat klinkt dat allemaal prettig, geniet met volle (gezonde) teugen!
liefs, sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
