Dag 0
Door: Margot
Blijf op de hoogte en volg Margot
24 Augustus 2014 | Frankrijk, Le Puy-en-Velay
Op 11/8 2014 ben ik uit mijn comfortzone gestapt.
Verdriet om mijn zwaarlijvige maatje dat achter moet blijven vanwege het gewicht. Elke dag lees ik er mijn kranten op, mail, skype, reorganiseer mijn fotoverzamelingen, houd mijn blog er op bij, speel een spelletje Spider, Ruzzle, of Wordfued.
Ik heb nog een kleine Ipod touch die de Ipad deze weken gaat vervangen. Ik heb hem vol gezet met boeken, podcasts, muziek, copie paspoort, Montchanson documenten etc.
De nieuwe Deuter rugzak is lite gepakt. Zelfs geen leesboek!
Wel mijn topoguide GR65 (sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle via Le Puy > Le Puy - Figeac) gaat mee. En mijn telefoon natuurlijk. Een extra stel kleren, twee wandelstokken, een regenjas/gamaschen/paraplu; toiletspullen en enkele nuttige prullaria. Plus veel, heel veel pillen. Want ik kán helemaal niet lopen, maar ik moet lopen. Omdat ik het heel graag wil, en omdat een hielplaatpeesontsteking makkelijk een jaar kan duren.
Via de Transeuropéenne rijd ik naar het zuiden, voorbij de vulkanen van de Auvergne bij Clermont Ferrand - richting de Hautes Pyrénees.
Ik probeer voeling te krijgen met het landschap, maar het lukt me niet. Vanaf de snelweg lijkt de natuur op een plaatje. Ik ga het gebied tussen Le Puy en de Spaanse grens te voet verkennen.
Morgen mijn eerste etappe over de GR65 naar Figeac , waar ik vandaag mijn auto heb achtergelaten, vijf uur treinen hier vandaan. Het boekje spreekt over 12 wandeldagen, maar ik ben van plan minstens 15 dagen over deze ruim 250 kilometer te doen. En misschien wel stiekem af en toe zonder omwegen van A naar B te lopen: van mijn wandelbroer Luc geleerd.
Het is negen uur, bedtijd! Ik lig nu in een kloostercel in het seminarium, naast de kathedraal. Om zeven uur is de pelgrimsmis.
Ben benieuwd of ik me na de zegen een pelgrim zal voelen! Het is moeilijk in slaap komen met een lege maag en alleen maar water.
De ascese is begonnen.
Verdriet om mijn zwaarlijvige maatje dat achter moet blijven vanwege het gewicht. Elke dag lees ik er mijn kranten op, mail, skype, reorganiseer mijn fotoverzamelingen, houd mijn blog er op bij, speel een spelletje Spider, Ruzzle, of Wordfued.
Ik heb nog een kleine Ipod touch die de Ipad deze weken gaat vervangen. Ik heb hem vol gezet met boeken, podcasts, muziek, copie paspoort, Montchanson documenten etc.
De nieuwe Deuter rugzak is lite gepakt. Zelfs geen leesboek!
Wel mijn topoguide GR65 (sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle via Le Puy > Le Puy - Figeac) gaat mee. En mijn telefoon natuurlijk. Een extra stel kleren, twee wandelstokken, een regenjas/gamaschen/paraplu; toiletspullen en enkele nuttige prullaria. Plus veel, heel veel pillen. Want ik kán helemaal niet lopen, maar ik moet lopen. Omdat ik het heel graag wil, en omdat een hielplaatpeesontsteking makkelijk een jaar kan duren.
Via de Transeuropéenne rijd ik naar het zuiden, voorbij de vulkanen van de Auvergne bij Clermont Ferrand - richting de Hautes Pyrénees.
Ik probeer voeling te krijgen met het landschap, maar het lukt me niet. Vanaf de snelweg lijkt de natuur op een plaatje. Ik ga het gebied tussen Le Puy en de Spaanse grens te voet verkennen.
Morgen mijn eerste etappe over de GR65 naar Figeac , waar ik vandaag mijn auto heb achtergelaten, vijf uur treinen hier vandaan. Het boekje spreekt over 12 wandeldagen, maar ik ben van plan minstens 15 dagen over deze ruim 250 kilometer te doen. En misschien wel stiekem af en toe zonder omwegen van A naar B te lopen: van mijn wandelbroer Luc geleerd.
Het is negen uur, bedtijd! Ik lig nu in een kloostercel in het seminarium, naast de kathedraal. Om zeven uur is de pelgrimsmis.
Ben benieuwd of ik me na de zegen een pelgrim zal voelen! Het is moeilijk in slaap komen met een lege maag en alleen maar water.
De ascese is begonnen.
-
25 Augustus 2014 - 11:49
Sanne:
Ha Margot, vanwege hack van creditcarddata nu vanaf de Ipad, de rest van de apparatuur wordt gescand: mooie tocht gewenst! Of dat handig is van die pillen en die onsteking, dat ga je uitvinden. Ik hoop dat je de kamachen niet te veel nodig hebt, niet nodig hebt, hier trouwens elke dag. Daaaaaaag, heb het goed, lfs, Sanne -
25 Augustus 2014 - 13:31
Anneke:
Lieve Margot, mooie tocht gewenst en veel inspiratie. Ik snap dat van die kloostercel en die lege maag alleen niet, mij lijkt dat je juist goed moet eten en slapen om het wandelen vol te houden, of hoort het ascetische bestaan bij wat jij je voor doelen hebt gesteld. In ieder geval veel sterkte. Liefs ook van je broer, Anneke -
25 Augustus 2014 - 23:36
Mannus Goris:
Dag Margot,
Jeetje, wat een avonturen onderneem jij! Prachtig! Ik las je verhaal in "de Derde Helft" en ik hoorde je gedrevenheid zoals ik die al vaker bij jou opmerkte. Die herkende ik van eerdere gesprekken met elkaar en natuurlijk ook bij mijzelf.
Weet je nog dat je mij voor Gerard Reinders interesseerde? Heb cd's van hem gekocht en een tijdje in de auto gedraaid.
En nu jij Santiago di Compostella! Ik volg je en ben benieuwd naar je belevenissen.
En als je weer eens in Nederland of A'dam bent, wil ik het graag weten!
Dag Mannus -
26 Augustus 2014 - 12:42
Henk Berkenbosch:
Dag Margot,
Wat een avontuur ga je tegemoet! Alleen en met een zere voet! Dat is heel moedig, ik hoop dat het dan lukt met de pillen. Jij gaat daar in ieder geval vanuit. Je weet natuurlijk nog wel dat Harm en ik de tocht op de fiets maakten. Het was een prachtig avontuur. We sliepen niet in de refuges, maar gewoon bij particulieren of in een hotel. Dat laatste stuk vanaf ST Jean de Luz naar Santiago hebben we in een keer gefietst, in ongeveer drie weken. Het was die zomer bloedheet in heel West-Europa. We vertrokken vaak in de ochtend al om zes uur, zodat we na 14.00 uur niet meer verder hoefden en minder last va de warmte hadden. Met die eventuele hitte moet jij ook rekening houden, want wandelen betekent nog meer dat er weinig afkoeling is.
Ik wens je veel wandelplezier toe en vooral ook sterkte. Veel mooie ontmoetingen en meditatieve momenten.
Liefs en groet, Henk -
26 Augustus 2014 - 13:17
Yvonne Wijnands:
Hallo Margot.
De GR 65 is een prachtige route die ik in 2001 heb gelopen. Je moet het gewoon per dag bekijken en de langere termijn vergeten. Geniet van het moment, de natuur, het weer, de inderdaad soms modderige paden, de gite de' étapes en de ontmoetingen. Neem de tijd en haast je niet.
Ben benieuwd naar jouw ervaringen.,
pelgrimsgroet
yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
