Le Puy-Figeac Dag 3

14 augustus 2014

Ik vind het moeilijk de routekaart te bestuderen op hoogte verschillen dus ik had geen idee van de enorme stijging die me vandaag boven het hoofd hing: minstens vijf honderd meter omhoog in een uur of twee. En niet over gladde paadjes! Alleen maar rotsblokken, modder, keien. Ook veel asfalt trouwens. Het is afzien. Maar als ik even heb stilgestaan en genoten heb van het landschap, is mijn hartslag weer normaal en kan ik weer verder.

Waar lijkt het landschap op? Op le Chemin de Stevenson (die is mooier, in mijn herinnering), op Zuid-Limburg, op de Morvan. Ik loop nog steeds in een hooggebergte. Vaak bultige (oud-vulkanische) vergezichten, soms bospaden, of weidepaadjes. De landbouw is linzen, tarwe, linzen, klaver. Soms mais, geen zonnebloemen. Veel weilanden, weinig koeien. Jammer van alle prikkeldraad.

Onderweg veel privé reclame voor pelgrims van restaurants, overnachtingsplekken, zelfs massage voor pelgrims. Je voelt aan alles dat het hier veel en veel drukker kan zijn.

Een gitebeheerder vertelt me dat er dit jaar minder pelgrims zijn omdat het weer de hele zomer nogal grillig is. Men heeft slechts één keer een aaneengesloten warme periode van drie dagen gehad.

Inderdaad lopen er momenteel vooral Fransen op dit traject, veelal in weekends en korte stukjes. Later hoor ik dat de laatste jaren het aantal pelgrims tot de helft is teruggelopen en dat buitenlanders steeds meer kiezen voor de start in Spanje.

Vandaag had ik mijn eerste goede dag. Ik ontmoette pelgrims die ik eerder had gezien. Ik liep voor het eerst een half uurtje op met een jonge Parisienne op die georganiseerd loopt, maar zich af en toe wil afzonderen van de groep. Zij zou ook graag zo dapper als ik willen zijn. Ik voel me niet zo dapper, maar ben wel blij dat ik hier alleen ben. Het is het laatste stukje eenzaamheid dat ik wil kwijtraken hier. Ik wil niet meer bang zijn om alleen te zijn. "Je hebt je schaduw altijd bij je", mailt Angela.

De gite in la Clauze waar ik nu ben is mooi, modern, prettig, warm. De beheerders schenken bier bij aankomst en zorgen voor een boerenmaaltijd met lekkere wijn. Er heerst een huiselijke sfeer.

Het bedje is heerlijk. Vannacht voor het eerst met een anderen geslapen. Nou ja, niet echt, we werden gescheiden door een gordijn. Twee lieve Franse ouders met schattige kinderen van 10 en 12. We hebben nog een uurtje zitten natafelen toen de meisjes al naar bed waren.

Het regent al drie dagen bij aankomst en vertrek, maar overdag is het tot nu toe droog. Ik vind het ideaal wandelweer; ik heb het snel te warm. Zweten doe je makkelijk met een volledig bepakte rugzak, die overigens fantastisch zit, ik voel hem nauwelijks. Iedereen vraagt hoeveel hij weegt. Ik heb geen idee, maar ik weet wel dat mijn Ipad er makkelijk in had gekund, en ook nog een legging voor de nacht. Mis ik verder iets? Ik geloof het niet.

Ik begin het woord pelgrim te gebruiken als synoniem voor loper. Dat is omdat iedereen dat doet: -Menu du pélerin, -Madame est pélerine? - La bénédiction du pélerin.

Er is iets heel bijzonders aan het pelgrim zijn. Alleen ik weet nog niet precies wat. Misschien dat iedereen gelijk is? Nooit wordt er over rangen en standen gesproken. Van niemand weet ik wat hij of zij in het dagelijks leven doet. Het geeft een heel aards gevoel. En ook een waardig gevoel: wij zijn het waard, want wij zijn allen kinderen Gods.
Vandaag een paar keer meegemaakt dat ik op een boomstronk zat en dat iemand me vroeg of het wel ging. Niet als een terloopse opmerking, maar heel geinteresseerd en welgemeend.