Mijn perspectief

Ik houd van een lange termijn doel in etappes, zoals ik ook in tien jaar tijd van Dover naar Saint Ives liep. Steeds verder waar ik de keer ervoor gebleven was. Het was een schitterende ervaring. De tijd gemarkeerd in kilometers en loopjaren.

Dit levensloopjaar heb ik lang heb voorbereid. De regeling begon in 2006. Ik had net mijn huis verkocht. Kon twee jaar lang leven van de overwaarde van mijn huis, en stopte mijn hele salaris in de regeling. Sinds die tijd profiteerde ik al twee keer eerder van een kortere, vrije periode.  Ik heb er hele goede herinneringen aan.

Dit keer wilde ik gaan voor de maximale periode en vroeg een kalenderjaar vrij aan mijn werkgever. Men weigerde aanvankelijk, maar een jaar later was het zover. Een jaar lang helemaal voor mezelf! Ik heb te lang in het keurslijf van het onderwijs gezeten. Elke dag schud ik een stukje van het harnas van me af.

Ik behoor tot de weinige vrouwen van mijn generatie die veertig jaar gewerkt hebben. En nog 'moet' ik officieel tot juli 2017. Ik vind het te lang, en ik wilde niet zo lang wachten. Mijn zus Jon kreeg leukemie toen ze zo oud was als ik nu.  Ze overleed op haar 64 ste. Ik hoop dat ik langere tijd kan nagenieten van dit gedenkwaardige jaar 2014.

Ik zou willen dat ik het leven zo kon uitstippelen als mijn levensloopjaar, maar het leven zelf was én is veel minder maakbaar.  Ik kan hooguit het lot een handje helpen. Dus wil heel graag mijn Compostella halen. Gaat dit jaar niet meer lukken, maar het gaat om de Way, nietwaar?

Ik heb vaak geboeid verslagen gelezen van lopers en fietsers naar Santiago. Sommigen gaan om sportieve, anderen om spirituele redenen. Maar voor iedereen is het een ervaring die de kijk op het leven verandert. 

Ik wil de tocht lopen en fietsen omdat ik benieuwd ben naar de ervaring, én omdat ik op een dieper plan ook wel wat uit te vechten heb met mezelf.

Het is niet omdat ik mezelf wil bewijzen. Ik wil wel graag nog even het verval vóórzijn, en de onvermijdelijke ziektes die nu al ongemerkt ons lichaam binnensluipen. Ik wil het meeste uit het leven halen.  En ik wil dealen met mijn tinnitus. Ik kan niet anders dan ondernemen, dan sterk zijn, anders word ik he-le-maal gek van die krekelgeluiden in mijn oren.

Welk steentje ik halverwege van me af wil gooien? Ik weet het nog niet. Ik ga de pelgrimstocht ervaren, en zien wat er gebeurt.

Vandaag staat er een stuk over mij en mijn levensloopjaar in De Derde Helft, een artikelenserie in het NRC.

 "Je bent wel ondernemend, zeg", reageerde Sarah toen ze het artikel las, "en ook een beetje spiritueel, hè?"