Bienvenue à Zakouma
Door: Margot
Blijf op de hoogte en volg Margot
09 Januari 2014 | Tsjaad, Zakouma
Om zes uur klinkt er hard gebonk op mijn deur, ik ben door de wekker heen geslapen.
In een kwartier sta ik buiten met mijn twee grote koffers, rugzak en handtas. Met zijn drieën plus chauffeur rijden we over de idioot grote boulevard van de hoofdstad - twee keer zo breed als de Champs Elysées - naar de vluchthaven. Rian frutselt zijn pilotenstroken onder zijn schouderflappen, en zo lopen we langs alle douaneformaliteiten richting het éénmotorig vliegtuigje.
Vannacht was ik ongerust dat we zouden neerstorten, of dat ik heel misselijk zou worden. Nu ja, dacht ik, ik heb een goed leven gehad.
Ik schrik me dood. Het lijkt wel een speelgoedding. Rian gaat op de voorband staan om met een lapje en een fles Spa de voorruit schoon te maken, hij controleert de olie en doet een algehele check op sabotage. Als hij onder de vleugel doorloopt stoot hij zijn hoofd. De koffer van Sarah past precies op de enig overblijvende passagiersstoel, maar dan kan er ook niks meer bij. Ik wil nog een foto maken, maar dat is natuurlijk streng verboden. Er staan nogal wat militaire vliegtuigen en ook andere van hulporganisaties.
Daar gaan we. Pappazoulou, ready for take-off! Ik doe het raampje maar dicht en zet de koptelefoon op tegen het lawaai. De laatste keer dat ik in een cockpit zat was in een Boeing naar Canada met buurman Harry. Dit vliegtuig heeft niet eens radar aan boord, en kan maar 1000km ver vliegen. Ik zie de benzine meter teruglopen terwijl we opstijgen naar 2000 meter hoogte. De hele reis kan ik elke boom en elke hut onderscheiden. Het is een vlak savanne landschap met veel droge, brede rivierbeddingen. Als we na twee uur Zakouma park binnenvliegen ziet Rian een brandje en besluit een rondje te draaien. Ik heb het idee dat ik eruit val. Als we later een groep giraffen zien durf ik niet achterom te kijken, ik voel me week en gammel. En dan de landing, zomaar tussen de bomen op een zandweg, maar het gaat goed en we zijn er!
Van alle kanten komen auto's aanrijden om ons te verwelkomen. Bienvenue is de man die mij deze maand onder zijn hoede heeft, en aan hem geef ik een uur later zijn eerste Engelse les. De weg van Zakouma naar Tinga camp (de toeristenplek waar alle lodges zijn) is 7km lang. Na twee tripjes in de open jeep heb ik al gezien: tientallen giraffen, een wild zwijn met enorme slagtanden, een jonge leeuwin, een struisvogel, en talloze grote en kleine vogels mooier nog dan alle diersoorten in Artis bij elkaar. De apen verwelkomen me op de treden naar mijn huisje. De eerste vergadering met alle medewerkers zit er ook al op. Ik ga elke dag tussen 7 en 9 de mensen in Tinga Engels geven, en daarna tussen 9 en 1 allerlei groepjes mensen in Zakouma. Leuk!
In een kwartier sta ik buiten met mijn twee grote koffers, rugzak en handtas. Met zijn drieën plus chauffeur rijden we over de idioot grote boulevard van de hoofdstad - twee keer zo breed als de Champs Elysées - naar de vluchthaven. Rian frutselt zijn pilotenstroken onder zijn schouderflappen, en zo lopen we langs alle douaneformaliteiten richting het éénmotorig vliegtuigje.
Vannacht was ik ongerust dat we zouden neerstorten, of dat ik heel misselijk zou worden. Nu ja, dacht ik, ik heb een goed leven gehad.
Ik schrik me dood. Het lijkt wel een speelgoedding. Rian gaat op de voorband staan om met een lapje en een fles Spa de voorruit schoon te maken, hij controleert de olie en doet een algehele check op sabotage. Als hij onder de vleugel doorloopt stoot hij zijn hoofd. De koffer van Sarah past precies op de enig overblijvende passagiersstoel, maar dan kan er ook niks meer bij. Ik wil nog een foto maken, maar dat is natuurlijk streng verboden. Er staan nogal wat militaire vliegtuigen en ook andere van hulporganisaties.
Daar gaan we. Pappazoulou, ready for take-off! Ik doe het raampje maar dicht en zet de koptelefoon op tegen het lawaai. De laatste keer dat ik in een cockpit zat was in een Boeing naar Canada met buurman Harry. Dit vliegtuig heeft niet eens radar aan boord, en kan maar 1000km ver vliegen. Ik zie de benzine meter teruglopen terwijl we opstijgen naar 2000 meter hoogte. De hele reis kan ik elke boom en elke hut onderscheiden. Het is een vlak savanne landschap met veel droge, brede rivierbeddingen. Als we na twee uur Zakouma park binnenvliegen ziet Rian een brandje en besluit een rondje te draaien. Ik heb het idee dat ik eruit val. Als we later een groep giraffen zien durf ik niet achterom te kijken, ik voel me week en gammel. En dan de landing, zomaar tussen de bomen op een zandweg, maar het gaat goed en we zijn er!
Van alle kanten komen auto's aanrijden om ons te verwelkomen. Bienvenue is de man die mij deze maand onder zijn hoede heeft, en aan hem geef ik een uur later zijn eerste Engelse les. De weg van Zakouma naar Tinga camp (de toeristenplek waar alle lodges zijn) is 7km lang. Na twee tripjes in de open jeep heb ik al gezien: tientallen giraffen, een wild zwijn met enorme slagtanden, een jonge leeuwin, een struisvogel, en talloze grote en kleine vogels mooier nog dan alle diersoorten in Artis bij elkaar. De apen verwelkomen me op de treden naar mijn huisje. De eerste vergadering met alle medewerkers zit er ook al op. Ik ga elke dag tussen 7 en 9 de mensen in Tinga Engels geven, en daarna tussen 9 en 1 allerlei groepjes mensen in Zakouma. Leuk!
-
09 Januari 2014 - 14:11
Annelies:
Wow Margot, wat een avontuur! Jouw vliegverslag leest als een jongensdroom. Fijn dat jij nu op de basis bent. Genieten maar. (En ik geniet al lezend met je mee) anneliefs -
09 Januari 2014 - 14:44
Jeanne:
Wat spannend Margot, dat vliegavontuur. Als je dat allemaal van tevoren had geweten... dan.... Gelukkig hoefde je er niet over na te denken. Wat heerlijk dat je alles zo maar kan laten gebeuren. Het klinkt allemaal fantastisch. En dan al die dieren. Ben benieuwd hoe je de Engelse les gaat organiseren. Leuk dat je ons op deze manier op de hoogte houdt. Ik heb al de site bekeken van het park. Heel informatief. liefs jeanne -
09 Januari 2014 - 17:02
Jonas, Maaike En Meander:
Wat superleuk om te lezen en wat een avontuur zeg!! Dat vliegtuigje en al die wilde beesten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
