Eten met de baas
Door: Margot
Blijf op de hoogte en volg Margot
07 Januari 2014 | Tsjaad, Ndjamena
De baas van het park is een imposante, breedgeschouderde man. Hij is van oorsprong een Keniaan, zijn voorouders zijn als Hugenoten naar Zuid Afrika vertrokken, en zo trok hij al jong door verschillende Afrikaanse landen. Hij heeft een huis in Tanzania, maar werkt deze jaren in Zakouma. Hij heeft het enorm naar zijn zin in Tsjaad, en vertelt tijdens het eten gepassioneerd over zijn leven in het park. Een paar bijzonderheden:
-Er staat geen hek om het park, in tegenstelling tot het Kruger Park, waar ze voor de toeristen zes leeuwen en tien olifanten en zo nog wat wilde dieren bij elkaar hebben gezet. Het is volgens Rian niet meer dan een grote dierentuin.
Toch voorziet Rian in de toekomst ook problemen met de open structuur van Zakouma. De boeren in de omgeving begrijpen bijvoorbeeld niet waarom ze hun dieren niet in bepaalde gebieden mogen laten grazen. A fence sometimes makes a good neighbour, geeft hij toe.
-De meeste rangers hebben twee of drie vrouwen en tussen de tien en twintig kinderen. Zo groeien er honderden kinderen op in de omringende dorpen. De kinderen gaan niet of nauwelijks naar school en moeten op den duur allemaal in hun eigen onderhoud voorzien. De aarde is niet vruchtbaar en een lange termijn planning ontbreekt.
-Er is dus ook een school in de buurt! Het behoort zelfs tot Rian's taak om de schoolvoorzieningen te integreren in het leven van het park. Rijke Amerikanen hebben al veel giften overgemaakt voor meubilair en boeken. Het taalonderwijs is volgens Rian niet goed genoeg, terwijl Frans en Engels leren het beste wapen is in de strijd tegen armoede.
-De grootste zorg van het park is het behoud van de olifanten. Jaren geleden waren er duizenden, nu nog maar 450. De olifanten werden vooral gedood in het zeven maanden durende regenseizoen, omdat dan het park verlaten was. Sinds Rian er is blijft iedereen op zijn plek, ook al is het leven in de zomermaanden zwaar.
Er lopen nu 15 olifanten met een gps om hun nek; zo kan hun verblijfplaats gemonitord worden en kunnen de rangers zorgen dat ze in de buurt zijn. Tot Rian's grote vreugde zijn er momenteel 25 kleine olifanten. Een teken dat de moeders overleven en de dieren niet meer zo gestrest zijn.
Tot zover, o ja: de lokale boeuf was erg lekker. Toch maar de sla en tomaten laten staan.
Vandaag gaan we naar Zakouma, samen in een éénmotorig vliegtuigje. Hij dus als piloot.
-Er staat geen hek om het park, in tegenstelling tot het Kruger Park, waar ze voor de toeristen zes leeuwen en tien olifanten en zo nog wat wilde dieren bij elkaar hebben gezet. Het is volgens Rian niet meer dan een grote dierentuin.
Toch voorziet Rian in de toekomst ook problemen met de open structuur van Zakouma. De boeren in de omgeving begrijpen bijvoorbeeld niet waarom ze hun dieren niet in bepaalde gebieden mogen laten grazen. A fence sometimes makes a good neighbour, geeft hij toe.
-De meeste rangers hebben twee of drie vrouwen en tussen de tien en twintig kinderen. Zo groeien er honderden kinderen op in de omringende dorpen. De kinderen gaan niet of nauwelijks naar school en moeten op den duur allemaal in hun eigen onderhoud voorzien. De aarde is niet vruchtbaar en een lange termijn planning ontbreekt.
-Er is dus ook een school in de buurt! Het behoort zelfs tot Rian's taak om de schoolvoorzieningen te integreren in het leven van het park. Rijke Amerikanen hebben al veel giften overgemaakt voor meubilair en boeken. Het taalonderwijs is volgens Rian niet goed genoeg, terwijl Frans en Engels leren het beste wapen is in de strijd tegen armoede.
-De grootste zorg van het park is het behoud van de olifanten. Jaren geleden waren er duizenden, nu nog maar 450. De olifanten werden vooral gedood in het zeven maanden durende regenseizoen, omdat dan het park verlaten was. Sinds Rian er is blijft iedereen op zijn plek, ook al is het leven in de zomermaanden zwaar.
Er lopen nu 15 olifanten met een gps om hun nek; zo kan hun verblijfplaats gemonitord worden en kunnen de rangers zorgen dat ze in de buurt zijn. Tot Rian's grote vreugde zijn er momenteel 25 kleine olifanten. Een teken dat de moeders overleven en de dieren niet meer zo gestrest zijn.
Tot zover, o ja: de lokale boeuf was erg lekker. Toch maar de sla en tomaten laten staan.
Vandaag gaan we naar Zakouma, samen in een éénmotorig vliegtuigje. Hij dus als piloot.
-
07 Januari 2014 - 21:47
Ans:
Lieve Margot,
Ik volg je en vind je verhalen spannend!
De broer van Ben heet Jan. X Ans -
07 Januari 2014 - 22:14
Joost:
Hi Margot,
Gaat goed zo te lezen! Verstandig van die sla, en je leukste stuk so far.
Go Well,
Joost -
08 Januari 2014 - 13:11
Annelies:
Hoi Margot, ben benieuwd hoe het was om met een eenmotorig vliegtuig te vliegen en ik kijk alweer uit naar je eerste verslag over je nieuwe thuisbasis. Liefs, Annelies -
08 Januari 2014 - 14:36
Jonas:
Gaaf! Dat je nog eens avontuurlijker ging reizen dan wij was niet de bedoeling...:-) -
09 Januari 2014 - 06:45
Sarah:
ha moeders!
leuk om te lezen! ben benieuwd hoe het lesgeven zal gaan, klinkt in ieder geval of ze wel leergierig genoeg zijn! wij nu op ko lanta met een vriendinnetje, drinken iedere dag verse vruchtenshakes en wandelen en fietsen veel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
