Over Hans zedelijke toestand

Terwijl Hans zijn eerste nacht doorbrengt in kamer 34, wordt de lezer getracteerd op een 'bovenpersoonlijke' verhandeling over zijn leven. Eigenlijk gaat dit hoofdstuk over de ideeënwereld van Thomas Mann. Hij geeft een zedenschets van een braaf, middelmatig jongmens uit een burgerlijk milieu. Het doet ouderwets aan, de moderne lezer is niet meer gewend aan zulke uitgebreide beschrijvingen van huis en haard, van huid en haar, van hart en ziel.

Mann psychologiseert pagina's lang over de innerlijke roerselen van Hans.  Is hij nu wel of niet middelmatig? Heeft hij nu wel of niet respect voor ingespannen arbeid?

Ik lees dit hoofdstuk meerdere keren, maar wordt er niet door geboeid. Ik ken deze Hans Castorp nog niet en ik wil hem op dit moment niet doorgronden. Mijn manier van mensen leren kennen is door hen mee te maken en langzaam maar zeker naar binnen te keren en mezelf te laten zien. De cliffhanger van gisteren was dus pure bluf!

Dag twee in de school is alweer een harde leerschool. Ik moet veel luisteren en leren. Collega Jan heeft er hier al achtentwintig jaar opzitten, hij is getrouwd met deze school, het ziekenhuis, het dorp. Dat merk ik als hij met mij na afloop van de lessen een telefoon gaat kopen en veel mensen groet en toezwaait. 

Het is mooi om in een totaal nieuwe wereld terecht te komen. Dit is allemaal net zo onbekend voor mij als een wildpark. De bergen sneeuw achter de ramen van het klaslokaal zijn even hoog als de olifanten in Zakouma. Ik kan er uren naar kijken.

Ik wil niet over de kinderen op onze school schrijven, maar alleen over mijn eigen ervaringen. De belangrijkste gebeurtenis gisteren was een vergadering met het behandelteam. Tien mensen van verschillende disciplines zaten rondom de tafel. Arts, verpleegster, fysiotherapeut, psycholoog, bewegingstherapeut, enzovoort.
Allemaal behandelaars van deze kinderen die in een extreme en soms uitzichtloze situatie in Nederland niet goed meer te behandelen zijn. Ik bewonder de strak geleide vergadering waarin zorgvuldig en concreet gedrag, ziekte, vorderingen, contacten met school, ouders en behandelaars uiteen worden gezet. Behandelplannen, voortgang, afspraken. 

En vandaag was dag drie. Ik heb nu mijn eigen klaslokaal, mijn eigen vakken, maak lesplannen met de kinderen, schrijf mails naar mentoren en voer belangrijke zaken en planningen voor alle vakken in in het leerlingvolgsysteem. Het is uniek om de kinderen individueel te kunnen helpen. De kinderen worden strak begeleid en zijn zichtbaar tevreden en gewillig. Soms zijn ze tegendraads, of te ziek om naar school te gaan. Natuurlijk hebben ze ook heimwee 

Hier is het veilig, hier wordt geleerd voor het leven, en niet voor de school. De oude Seneca spreekt mij momenteel meer aan dan de oude Mann, die helemaal niet goed met zijn eigen kinderen kon opschieten.

De schrijver van het boek der boeken had beter geen kinderen kunnen hebben, zegt Britta Bohler. Het zelfgekozen korset van het leven bestaat louter uit werk, zonder dat is het leven voor Mann zinloos.