Praten met Felix en Hassan
Door: Margot
Blijf op de hoogte en volg Margot
21 Januari 2014 | Tsjaad, Zakouma
Felix vraagt me of ik al een kok heb thuis, anders wil hij wel mijn kok zijn! Voor 1 of 2 miljoen zefa's, grapt hij, wil hij elke dag voor me koken. Lijkt me fantastisch, maar helaas! Ik heb maar één slaapkamer.
Ik vraag de jongens of zij het zelfde eten als ik. Nee, zij hebben hun eigen kok en ze eten elke dag des boules. Geen idee wat het is: een soort gierst/millet denk ik, met groenten. En soms vlees - als het er is. Ik heb gevraagd of hij dat volgende week, als alle gasten weg zijn, ook voor mij wil maken. Hij lacht verlegen.
Ik vertel hen dat ik ook het Franse brood niet meer hoef te eten als er geen gasten zijn. Hebben ze wel eens van zuurdesem brood gehoord? Het blijkt dat zij de boules ook zonder levure laten rijzen. Ik hoop dat ik hen zover kan krijgen dat ze eigen brood gaan bakken.
Trouwens, de vis die ik gisterenavond gegeten heb, kwam helemaal uit N'Djamena, toch 800 km ver weg met het kleine vliegtuigje. Ik voel me vereerd dat Félix speciaal voor mij de vis heeft klaargemaakt. Ik heb nog nooit zulke lekkere, knapperige vis gegeten, vertel ik hem. Hij glundert.
Daarna gaat het gesprek over hun gezinnen. En over hun kinderen. Waarom zoveel? Omdat God het wil. Als een vrouw een man geen kind geeft, moet ze weg. Als de vrouw geen kinderen meer geeft neemt de man een nieuwe vrouw. En nieuwe kinderen.
Toegegeven, het leven is zwaar, want er is weinig geld om eten te kopen. Ik las gisteren toevallig in de NRC dat op de world food index Tsjaad op de laatste plaats staat en Nederland op de eerste. Hier geven ze 85% van hun inkomen aan voedsel uit, wij 15%.
En hoe komt het dan dat de scholieren die hier waren in zulke sjieke kleren rondlopen? Ze hebben nog geen familie om te onderhouden, ze hebben allerlei baantjes, en sommige van hun ouders zijn rijk. En - als de een een mobieltje heeft, wil de ander dat ook. Zo ook met een motor. Er is veel competitie onderling. Er is niets nieuws onder de zon.
Tot slot vraag ik wat geluk voor hen betekent. Ze zeggen tegelijkertijd: een huis, een vrouw en veel kinderen en als de kinderen dan slapen in een bed, ja dát is geluk.
Ik vraag de jongens of zij het zelfde eten als ik. Nee, zij hebben hun eigen kok en ze eten elke dag des boules. Geen idee wat het is: een soort gierst/millet denk ik, met groenten. En soms vlees - als het er is. Ik heb gevraagd of hij dat volgende week, als alle gasten weg zijn, ook voor mij wil maken. Hij lacht verlegen.
Ik vertel hen dat ik ook het Franse brood niet meer hoef te eten als er geen gasten zijn. Hebben ze wel eens van zuurdesem brood gehoord? Het blijkt dat zij de boules ook zonder levure laten rijzen. Ik hoop dat ik hen zover kan krijgen dat ze eigen brood gaan bakken.
Trouwens, de vis die ik gisterenavond gegeten heb, kwam helemaal uit N'Djamena, toch 800 km ver weg met het kleine vliegtuigje. Ik voel me vereerd dat Félix speciaal voor mij de vis heeft klaargemaakt. Ik heb nog nooit zulke lekkere, knapperige vis gegeten, vertel ik hem. Hij glundert.
Daarna gaat het gesprek over hun gezinnen. En over hun kinderen. Waarom zoveel? Omdat God het wil. Als een vrouw een man geen kind geeft, moet ze weg. Als de vrouw geen kinderen meer geeft neemt de man een nieuwe vrouw. En nieuwe kinderen.
Toegegeven, het leven is zwaar, want er is weinig geld om eten te kopen. Ik las gisteren toevallig in de NRC dat op de world food index Tsjaad op de laatste plaats staat en Nederland op de eerste. Hier geven ze 85% van hun inkomen aan voedsel uit, wij 15%.
En hoe komt het dan dat de scholieren die hier waren in zulke sjieke kleren rondlopen? Ze hebben nog geen familie om te onderhouden, ze hebben allerlei baantjes, en sommige van hun ouders zijn rijk. En - als de een een mobieltje heeft, wil de ander dat ook. Zo ook met een motor. Er is veel competitie onderling. Er is niets nieuws onder de zon.
Tot slot vraag ik wat geluk voor hen betekent. Ze zeggen tegelijkertijd: een huis, een vrouw en veel kinderen en als de kinderen dan slapen in een bed, ja dát is geluk.
-
21 Januari 2014 - 16:51
Sanne:
Ha Margot, je wordt verwend met die heerlijk vis, dat is hartstikke lief toch! Ik ben benieuwd of het je lukt ze aan het broodbakken te krijgen. Maken ze ook niet van die mooie dunne broodjes op de steen?\
Geluk = andere mensen. Zij hebben geen vlaamse wetenschapper nodig om dat vast te stellen.
Daaaaaaaaaaag, geniet ze! sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
