Het doopbekken
Door: Margot
Blijf op de hoogte en volg Margot
05 Maart 2014 | Zwitserland, Davos
Het eerste hoofdstuk van de Toverberg eindigt met een droom van Hans Castorp. Hij droomt een grappige mengeling van flarden herinneringen sinds zijn aankomst in Davos. Zo ook verging het mij vannacht. Ik fietste over een savanne landschap. Vanuit de verte kwamen in enorme vaart reusachtige sneeuwschuivers aanrijden, ik kon ze nog net ontwijken. Daarna volgden galopperende paarden, ik slalomde er om heen. De duiding laat ik aan de lezer over.
Na de eerste dagen in deze provincie Graubünden, waar ik moest wennen aan de taal, het hotel, de bergen, de sneeuw, de temperatuur, kwam de volgende grote verandering toen ik maandagochtend om half acht het ziekenhuis binnenstapte.
Kennismaking met collega Jan, kennismaking met de doolhof aan gangen en trappetjes en gekleurde strepen op de vloer, kennismaking met de zieke kinderen, met hun heftige verhalen, met het overig personeel, met het leerlingvolgsysteem, de roosters, de materialen, de sfeer, de realisatie dat dit ziekenhuis alleen maar ambulante patienten heeft - die dus overal zitten, eten, whatsappen en wandelen. Verdwalen op weg naar de WC, verdwalen terug van de kantine. Geen wifi.
Ik weet niet welke van de twee een grotere uitdaging is : deze dag overleven tot het einde - nog steeds geen sleutel van mijn appartement - óf het lezen van de twintig pagina's van hoofdstuk twee van de Toverberg. Het gele lintje van mijn gebonden uitgave uit 2012 was blijven steken bij pagina veertig...
Hoofdstuk twee gaat terug in de tijd, het haalt op een Proustiaanse manier herinneringen op. Als opa Castorp over vroeger vertelt wil Hans het familie doopbekken, dat staat in een vitrinekast van palissanderhout, zien.
En wat staat er nog meer in deze kast?
Kijk precies één minuut en niet langer naar de zeven volgende beschrijvingen ;)
*meerarmige zilveren kandelaars
*een kapotte barometer met figuratief houtsnijwerk
*een album met daguerreotypen
*een likeurkastje van cederhout
*een kleine Turk met een mechaniek in zijn lijf
*een ouderwets scheepsmodel en
*een rattenval
Een met de namen van de gezinshoofden gepointilleerd gouden doopbekken uit 1650! Het doet me denken aan de houten dekenkast die mijn ouders lieten maken met daarop gebeeldhouwd de heiligenbeelden van hun acht kinderen. De diep bedolven tijd, die "een vroom waargenomen verband uitdrukte tussen het heden, zijn eigen leven, en het diep verzonkene...". Geuren en geluiden. Filmische beelden. Herinneringen en emoties. De jonge Castorp is een gevoelige jongen.
Morgen over mijn dag 2 in het ziekenhuis en over Hans' zedelijke toestand. Lees en huiver!
Na de eerste dagen in deze provincie Graubünden, waar ik moest wennen aan de taal, het hotel, de bergen, de sneeuw, de temperatuur, kwam de volgende grote verandering toen ik maandagochtend om half acht het ziekenhuis binnenstapte.
Kennismaking met collega Jan, kennismaking met de doolhof aan gangen en trappetjes en gekleurde strepen op de vloer, kennismaking met de zieke kinderen, met hun heftige verhalen, met het overig personeel, met het leerlingvolgsysteem, de roosters, de materialen, de sfeer, de realisatie dat dit ziekenhuis alleen maar ambulante patienten heeft - die dus overal zitten, eten, whatsappen en wandelen. Verdwalen op weg naar de WC, verdwalen terug van de kantine. Geen wifi.
Ik weet niet welke van de twee een grotere uitdaging is : deze dag overleven tot het einde - nog steeds geen sleutel van mijn appartement - óf het lezen van de twintig pagina's van hoofdstuk twee van de Toverberg. Het gele lintje van mijn gebonden uitgave uit 2012 was blijven steken bij pagina veertig...
Hoofdstuk twee gaat terug in de tijd, het haalt op een Proustiaanse manier herinneringen op. Als opa Castorp over vroeger vertelt wil Hans het familie doopbekken, dat staat in een vitrinekast van palissanderhout, zien.
En wat staat er nog meer in deze kast?
Kijk precies één minuut en niet langer naar de zeven volgende beschrijvingen ;)
*meerarmige zilveren kandelaars
*een kapotte barometer met figuratief houtsnijwerk
*een album met daguerreotypen
*een likeurkastje van cederhout
*een kleine Turk met een mechaniek in zijn lijf
*een ouderwets scheepsmodel en
*een rattenval
Een met de namen van de gezinshoofden gepointilleerd gouden doopbekken uit 1650! Het doet me denken aan de houten dekenkast die mijn ouders lieten maken met daarop gebeeldhouwd de heiligenbeelden van hun acht kinderen. De diep bedolven tijd, die "een vroom waargenomen verband uitdrukte tussen het heden, zijn eigen leven, en het diep verzonkene...". Geuren en geluiden. Filmische beelden. Herinneringen en emoties. De jonge Castorp is een gevoelige jongen.
Morgen over mijn dag 2 in het ziekenhuis en over Hans' zedelijke toestand. Lees en huiver!
-
05 Maart 2014 - 11:35
Sanne:
de kandelaars schat ik, juist gisteravond dat hoofdstuk te lezen. Je leesbevorderingsprogramma is op gang gekomen wat mij betreft.
wat een indrukken. Rustig aan, over een week klets je weer heel anders.
Succes Margot, lieve groet, Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
