In het restaurant

Ik vraag de gerant of hij weet waarom het dikke boek voor mijn neus de Toverberg heet. Nee, maar hij zal het voor me opzoeken. De volgende dag heb ik de Beslissing van Britta Böhler voor me liggen. Opgegeven? vraagt hij.

Britta beschrijft het leven van Mann in 1936 nadat hij de moeilijke beslissing heeft genomen om een open brief te schrijven vanuit Zwitserland naar de redactie van de Neue Zürcher Zeitung, waarin hij zich openlijk tegen de nazi's keert. Inmiddels is hij geroyeerd uit de schrijversbond, is zijn huis en zijn werk geconfisqueerd, en staan zijn boeken op de zwarte lijst.

Het is interessant om heen en weer in de tijd te gaan. Hier is Mann zestig, toen hij de Toverberg begon was hij achtendertig. Op dit moment lees ik De beslissing, en heb weer dezelfde leeftijd als Mann toen hij deze dappere daad verrichtte.

Vandaag waande ik me eveneens terug in de tijd. Eerst maakte ik een grote wandeling in de bossen rondom het sanatorium, daarna ging ik met een rood treintje dat je met de hand moet stoppen dwars door de hoge dennenbomen naar Klosters. Het was doodstil in de trein. Het afgaan van een mobiele telefoon zou anachronistisch zijn geweest. De hoge sneeuw buiten dempt alle geluiden. De hoofdstraat in dit kleine dorp is misschien 100 meter lang, en bestaat alleen uit hotels en sport- en souvenirwinkels. 

Terug in Davos Platz besluit ik het Kirchner museum te bezoeken. Nooit van de man gehoord, maar de grote posters in de straten van Davos zijn veelbelovend.  Het museum  heeft een expositie over Georg Baselitz, getiteld "Besuch bei Ernst Ludwig". Meer dan levensgrote, grofgeschetste figuren hangen op hun kop tegen de wanden. Interessant en gewaagd, knap ook.

En hoe is het eten?
Het ontbijt is fantastisch: zelf samengestelde muesli, gehakte noten, nog meer muesli zonder suiker, vers fruit, heerlijke yoghurt. Dan nog een heleboel soorten brood en zelfgemaakte jammetjes, honing, Zwitserse worsten en kazen. Het is makkelijk na een dergelijk ontbijt om de lunch over te slaan. En in de avond eet ik à la carte, alleen een hoofdgerecht, Wiener Schnitzel en kaasfondue.

Morgen gaat het doel van mijn reis beginnen. Een vervangingsbaan van twee maanden in de Nederlandse school van het Nederlands Astma Centrum. Het doel is trouwens niet alleen het werk, maar ook de zoektocht naar mezelf: wat is belangrijk, hoe wil ik leven? Wie weet - ligt het antwoord 'hierboven'.