Mijn eerste lesdag

Om half 5 wakker, dus tijd genoeg om al mijn lessen voor te bereiden.
Ik besluit vandaag te beginnen met mijn plaatjes. Weet je nog, Joost? Ik heb er honderden meegebracht. Ik selecteer getallen, wilde dieren, voedsel, vervoersmiddelen en kleding. 

Ik ontbijt met koffie en oplosmelk, toast met jam. En mango sap. Perfect. Jammer dat ik niet een elektrisch staafje heb meegenomen om thee op mijn kamer te zetten, ik ben hier lang en vaak en moet het dan doen met flessenwater.

Om zeven uur treden ze aan: Hissein, Hassan en Felix. De laatste twee met blocnote onder de arm en pen in de aanslag. Uiteraard beginnen we met onze namen en een voorstel rondje. Als Felix aan Hissein vraagt: what's your name? antwoordt hij: what's your name? Dat Hissein nooit naar school is geweest hoor ik pas later.

Felix blijkt de slimste van het drietal, hij stelt meteen vragen. Wat is het verschil tussen 'tree' en 'three'? Is het 'airplane' of ook gewoon 'plane'?

De tijd vliegt en de jongens vinden het jammer dat we moeten stoppen. Maar de jeep staat klaar om me naar Zakouma te brengen, dus there we go voor mijn derde safari tocht!

Rond het hoofdkantoor liggen meerdere hutten voor medewerkers en vrijwilligers. Een van die hutten is de gezamenlijke keuken. Hier is de komende maand mijn leslokaal.

Urenlang is het een komen en gaan van leerlingen: Eerst Hamida en Abdraman, daarna een privéles met Babakar (de onderdirecteur), dan drie rangers die met geweren en al binnenkomen. In indrukwekkende bush uitrusting zitten ze een uur lang braaf aan mijn ronde tafel.

Interessant is dat de mensen hier bepaalde plaatjes niet herkennen: sinaasappel, appel, citroen, muis, beer.... Geen idee. Bij de beer zeggen ze hond, bij de sinaasappel tomaat, een plaatje bij bacon en kaas: geen idee. Ze kennen het woord wel, maar weten niet hoe de etenswaren eruit zien.
Een herinnering popt op: ik werk in de Bijenkorf, in de koffieshop, het is 1975. Men brengt een krat met harige bruingroene dingen binnen. Niemand weet hoe je het moet eten. De buitenkant ziet er nu niet meteen sappig uit.

Tot slot komen Rian en zijn vrouw Lorna naar het klaslokaal.
Rian brengt een Frans kinderboek mee over olifanten. Mooi boek dat hij overweegt aan alle kinderen te geven op de basisschool die hij ook onder zijn hoede heeft. We vertalen een paar bladzijden en oh wat is het moeilijk als je nooit Frans op school hebt gehad!
De frons op Rian voorhoofd gaat niet weg, hij kijkt somber en heeft zichtbaar andere taken in zijn hoofd die hij belangrijker vindt. Bijvoorbeeld dat het hele Ministerie zichzelf heeft uitgenodigd om hier te komen om het vijftigjarig bestaan van het park te vieren.

Om 2 uur ben ik klaar, nog even mijn whatsappjes en mail lezen en de commentaren van mijn volgers (bedankt allemaal!). Een nieuw verhaal op waarbenjij.nu plaatsen en de NRC downloaden. Om half drie brengt de Zuid-Afrikaanse vrijwilligster Noelien - zij doet de PR van het Park - me terug naar Tinga. Onderweg stoppen we om apen ('vervets') te fotograferen. morgen krijg ik van haar een lijst van alle dieren in het park.

Tijdens de lunch lees ik met haar een Babarboekje, hoe kan het ook anders. Le roi Babar et la reine Céleste vont avoir un bébé! Tout le monde est très content.

Ook Bienvenue is tevreden als hij s'avonds samen met mij de Kiterunner kijkt in de verder lege lounge, als je tenminste de aapjes niet meetelt die op het rieten dak spelen.